ญาณสติ # ๑๒ ถ้าเราติดค้างเธอ จงเอาไปเถิด

ก่อนการกินผักกินเจ เดือนตุลาคม ๒๕๖๓

ฝนตกแทบทุกวัน

วันหนึ่งประมาณบ่ายสองโมง

เราออกไปซื้อของร้าน๒๔ชั่วโมงใกล้บ้าน

มีฝนตกปรอยๆบางช่วง

เลยเอาร่มคันดำไปด้วย

วางไว้ตรงทางเข้าด้านซ้ายมือ

วันนั้นมีคนค่อนข้างหนาตา

ซื้อของเสร็จออกมาจะเอาร่ม

ปรากฏว่าร่มหายไปเสียแล้ว

ก็ไม่ได้นึกโกรธเสียใจเลย

ถามเจ้าหน้าที่ผู้ชายที่จัดสินค้าอยู่แถวนั้น

เขาบอกไม่เห็น

กลับถึงบ้าน

เลยตั้งจิตอธิษฐานว่า

เธอหยิบร่มเราไป

หากชาติก่อนเราติดหนี้เธอ

ขอให้เธอเอาไปเถิดนะ

แต่ถ้าชาติก่อนเรากับเธอ

ไม่ได้ติดหนี้ต่อกัน

ขอให้เธอเอาร่มมาคืนไว้ที่เดิมด้วย

วันนี้ที่ ๑ พฤศจิกายน เวลาสี่โมงเย็นกว่า

ไปซื้อผักที่ร้านเดิม

ก่อนออกจากร้าน

ทางขวามือมีกล่องร่มที่เขาขาย

เห็นสีด้ามหยิบมาดู

ปรากฏว่าไม่ใช่

เดินออกจากประตูร้าน

เหลือบไปเห็นร่มแขวนอยู่บนตะแกรงเหล็กด้านซ้ายมือ

ก็เลยหันไปเรียกเจ้าหน้าที่คนเดิม

อยู่แถวนั้น

บอกว่าเขาว่าเอาไปแล้วนะ

ร่มดำคันนี้ซื้อที่เซ็นทรัลหัวหมาก

กลางเดือนพฤษภาคมพ.ศ. ๒๕๔๔

ราคาห้าร้อยกว่าบาท น่าจะเป็นของญี่ปุ่น

ต้องพกขึ้นลงบินไทยกรุงเทพฯ-ภูเก็ตทุกเดือน

ตั้งแต่

พฤษภาคม ๒๕๔๔ - ตุลาคม ๒๕๔๖

ขอบใจผู้ที่หยิบไปใช้แล้วเอามาคืน

***

ส.แก่น  ๐๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๓