ญาณสติ # ๑๐ อย่าเอนเข้ามา

ผมเข้าอยู่บ้านพักเลขที่ 38/90 เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2519

และออกจากบ้านหลังนี้เมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 2543 รวมแล้วอาศัยอยู่ 24 ปี

ช่วงที่เข้าอยู่ใหม่ๆ มีต้นมะขามขนาดเล็กงอกขึ้นข้างบ้าน

ก็เลยปล่อยให้งอกงาม จนหลายปีต้นโตกิ่งพ้นหลังคาบ้าน

มีผลฝักใหญ่เปรี้ยว ต่างจากมะขามขี้แมว

        วันหนึ่ง มองดูกิ่งใหญ่กิ่งหนึ่งเอนเข้าหลังคาบ้าน

ห่างจากกระเบื้องนิดเดียว

ถ้าลมพัดแรงๆ มีหวังกระเบื้องแตกแน่

ก็เลยนึกถึงเรื่อง

การทดลองเกี่ยวกับความรู้สึกของต้นไม้

จึงทดลองบ้าง

        เวลาบ่าย ยืนที่โคนต้นมะขาม ห่างนิดหน่อย

แล้วมองขึ้นไปตรงปลายกระเบื้องกับกิ่งไม้

จัดการเอาก้อนหินวางไว้ปลายเท้า

ตรงที่ยืนสองก้อนข้างละก้อน

เพื่อกำหนดที่ยืนให้ดูกิ่งมะขาม

กับระยะห่างจากชายหลังคาประมาณเท่าไร

เสร็จแล้ว เอามือสัมผัสต้นมะขาม

พร้อมส่งกระแสจิตลงไปแล้วบอกว่า “ นี่ต้นมะขาม

ขอให้เธอจงเอนกิ่งที่พาดหลังคาออกไป

ให้ห่างจากกระเบื้องหลังคา

ถ้าเธอไม่ทำ เราจะตัดกิ่งนั้นทิ้ง” 

ประมาณอาทิตย์เศษ นึกขึ้นได้เรื่องทดลองกับต้นมะขาม

ก็เลยลงไปยืนตรงโคนต้นที่มีก้อนหินสองก้อนตรงที่เดิม

แล้วแหงนหน้าขึ้นไปดูระยะห่างว่า ยังชิดเหมือนเดิมอยู่หรือไม่

        ผลปรากฏว่า

กิ่งที่เคยชิดหลังคากลับโยกห่างออกไปพอสมควร

ไม่ชิดเหมือนเก่า ผมก็เลยเอามือสัมผัสกับต้นมะขาม

ส่งกระแสจิตลงไป แล้วขอบใจต้นมะขาม

       การทดลองครั้งนี้

ทำให้คิดอะไรหลายๆอย่าง

เช่น ทำไมพระพุทธเจ้า จึงทรงบัญญัติห้ามฆ่าสัตว์

และสิ่งมีชีวิตทั้งหลายรวมทั้งต้นไม้ เป็นศีลข้อแรก

****

ส.แก่น

๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๗ 

****

ขอบคุณเจ้าของภาพ

จากอินเทอร์เน็ต