ญาณสติ # ๙ ผมไปแล้วนะพี่

        พี่ หนังเรื่องนี้บีบหัวใจผมมาก มันตรงกับเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผมเมื่อ ปี 2554 ประมาณกลางเดือนพฤษภาคม ที่รุ่นพี่รุ่นน้องผมได้เสียชีวิตลงเพราะรถมอเตอร์ไซต์กลางสี่แยก บ่อแร่ ทางไปลานกระบือ จังหวัดกำแพงเพชรเลย

        คืนที่น้องเค้าเสียชีวิตลง น้องเค้ายังไม่รู้ว่าตัวเองตายเลยครับน้องเค้ามาหาผมคุยกับผมปกติ เข้าบ้านมานอนบ้านปกติ ทั้งๆที่ผมกำลังเตรียมงานศพให้น้องผม ผมก็คุยกับน้องผมปกติโดยที่ไม่ได้บอกใครในงานศพทั้งนั้น เพราะผมเห็นน้องคนที่ตายอยู่เพียงคนเดียว พ่อ แม่ น้า ลุง ป้า  อา ผมก็ไม่ได้บอกว่าผมมองเห็นน้องผมที่ตายไปแล้วยืนคุยกับผมข้างๆผม

       ผมไม่มีความกลัวน้องผมแม้แต่น้อยเลยพี่ ผมได้แต่เสียใจ ว่าผมทำไมไม่ดูแลน้องของผมแบบดีๆ ยังไม่ได้ทำหน้าที่พี่ที่ดีเลย มันก็สายเกินไปแล้ว ผมได้แต่จุก อยู่ในอกพูดอะไรไม่ออกเลยพี่ ณ วินาทีนั้น ผมได้แต่โทษตัวเองทำไมผม ไม่ทำสิ่งดีๆให้น้องผมบ้าง ได้แต่ดุมัน ว่ามันบ้าง ตีมันบ้าง

        เคยต่อว่าน้องมันว่ามึงตายเมื่อไหร่กูค่อยสบายใจขึ้นเยอะ แต่ผมไม่ได้ต้องการให้น้องของผมตายจริงนะพี่ ผมแค่ ประชดมัน แต่เมื่อมันตายขึ้นมาจริงๆ ผมโคตรเสียใจเลยพี่ จุก เจ็บ แน่น อยู่ในอกผม ผมแทบทำตัวไม่ถูก ได้แต่ ยืนคุยกับวิญญาณน้องมันกอดมัน พูดกับมัน เหมือนปกติ

       ทั้งๆในงานพระเริ่มมาสวดศพในบ้าน แต่ผมชวนน้องเค้าไปซื้อของไปนอนบ้านผมไม่ให้ไปในงานศพกลัวน้องมันรู้ว่าตัวมันเองตายแล้ว ผมนี่ร้องไห้อยู่ในใจตลอดเวลา แต่ไม่กล้าแสดงออกไป กลัวน้องมันรู้ว่าตัวเองตายแล้วพี่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ผมยื้อน้องมัน มันทำไมไม่ให้รู้ความจริงว่าตัวน้องมันตายแล้ว

       รู้แต่ว่าอยากให้มันอยู่กับผมนานที่สุดเท่านั้นเอง ผมนอนคุยกับน้องที่บ้านผมจนผมเผลอหลับไปพี่ พอรู้ตัวเองที น้องมันกลับไปบ้านของมันรู้ว่าตัวเองตาย มันมานั่งร้องไห้กับผม ผมก็ได้แต่ปลอบใจแต่ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากให้กำลังใจ

        จนคืนวันที่สามหลังจากเผาศพน้องมันเสร็จ ผมคุยกับน้องมันครั้งสุดท้ายก็ไม่เห็นน้องมันอีกเลย ประโยคสุดท้ายที่น้องมันพูดกับผม ผมไปแล้วนะพี่ ผมไม่อยู่แล้ว พี่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะพี่

        ผมถามน้องมันว่ามึงจะไปไหน น้องตอบผมว่า มีคนมารับมันกลับบ้านแล้ว ลาก่อนพี่

        หลังจากวันนั้นผมก็ไม่เจอน้องเค้าอีกเลย มันจึงทำให้ได้เรียนรู้อะไรบ้างควรทำสิ่งที่ควรทำให้ไว้ที่สุดไม่ควรผัดไปเรื่อยๆ เมื่อเวลานั้นมาถึง ผมไม่สามารถแก้ไขเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้

        นับจากวันที่น้องจากผมไปแล้ว ผมจึงได้แต่เก็บ ภาพถ่ายของน้องมันไว้ดู ต่างหน้า เพื่อเป็นความทรงจำของผม จนทุกวันนี้ผมชอบถ่ายภาพเก็บไว้เป็นความทรงจำของผมทุกครั้งที่รู้สึกประทับใจ ก่อนที่มันจะสายเกินไป เพื่อให้สิ่งเหล่านั้นเป็นความทรงจำดีๆ ว่าครั้งหนึ่งเราได้ผ่านอะไรมาบ้าง

เขียนโดย Pan Than  5/08/2560

ขออนุญาตเจ้าของ คัดลอกจากหน้าคอมเม้นต์ในหนังยูทูบ

***

ภาพประกอบจากกูเกิ้ล