ญาณสติ #๓ ข้าทำอะไรเอง

หนุ่มปานกับภรรยาและลูกชายสองขวบ

อาศัยอยู่ตำบลคลองสะแกงาม

ริมทะเลโคลนไม้พังกาขึ้นหนาแน่น

เป็นระยะทางหลายกิโลเมตร

หนุ่มปานจึงยึดอาชีพ

ตัดไม้พังกาไปขาย

โดยใช้เรือสองลำ

ลำหนึ่งบรรทุกไม้พังกา

อีกลำสำหรับเป็นที่หลับนอนกินอยู่เสร็จสับ

กับครอบครัว

เมื่อได้ไม้เต็มลำเรือ

เขาจึงเอาพ่วงเรือนอนลากจูง

ออกทะเลไปถึงท่าเรือ

ตำบลคลองมะขามคด

จอดเรือแล้วขนไม้ขึ้นไปกองไว้

ที่ท่าเรือริมคลอง

ส่วนเรือนอนผูกโยงไว้กับต้นไม้ริมคลอง

เวลาขึ้นลงเรือใช้ไม้กระดานพาดเอา

ตกเย็นหนุ่มปานขึ้นเรือจะไปซื้อน้ำยอดข้าว

ขณะที่เดินผ่านริมกองไม้

จ๊ะเอ๋ เข้ากับงูเห่าตัวใหญ่

แผ่แม่เบี้ยชูคอ

ด้วยความไว

เขาจึงเอาขวดที่ถือขว้างไปที่งู

ถูกทั้งงูทั้งไม้ฟืน ขวดแตกกระจาย

งูคงบาดเจ็บมุดเข้าไปในกองไม้

กินข้าวกินปลาเสร็จยกไม้กระดานเก็บ

กางมุ้งนอนทั้งสามคน

ตกดึก

เขารู้สึกว่าตีนมุ้งไหวแกว่งผิดปกติ

เอาไฟฉายส่องดู

โอ้โฮ !!!!

เจ้างูเห่าตัวที่เขาเอาขวดขว้างใส่

ตอนหัวค่ำนั่นเอง

ส.แก่น

๓ กันยายน  ๒๕๕๘

*****