ญาณสติ #๑ บุญบั้งไฟ

เราชอบนั่งหน้าเวลานั่งรถเท็กซี่

วันหนึ่งเหลือบเห็นชื่อคนขับ

เขาอยู่อีสาน

มีรูปหลวงปู่ที่เราเคารพ

กำลังจะถึงช่วงบุญบั้งไฟ

เลยถามเขาไม่กลับบ้านไปทำบุญบั้งไฟหรือ

เขาบอกไปทุกปี

พร้อมเล่าเรื่องเพื่อนคนหนึ่งของเขาให้ฟัง

ชื่อคำสอน

ผมเจอมัน ถามมันไม่กลับบ้านหรือ

มันบอกไม่กลับ ไม่มีเงิน

ผมเอารถไปด้วยชวนไปกับผม มันไม่ไป

พอถึงงานบุญบั้งไฟที่อำเภอบ้านผม

เจอมันในงาน ผมไม่ได้ทักทายมัน

พอดีกำลังจุดบั้งไฟพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

ได้ระยะหนึ่ง

หัวบั้งไฟก็ดิ่งลง มุ่งไปปลายนานอกทุ่ง

เห็นไฟไหม้ควันโขมง

ชาวบ้านต่างวิ่งไปดู

ปรากฏว่าเป็นบ้านคำสอน

ไฟไหม้ทั้งหลัง

ดีที่ทุกคนไปอยู่ในงานกันหมด

ผมเข้าไปทักพร้อมปลอบใจ

คำสอนนั่งซึ่มน้ำตาร่วงอยู่ใต้ต้นมะขามข้างบ้าน

เขาเล่าว่า

ตอนแรกไม่กลับจริงๆเพราะไม่มีเงิน

ก่อนวันงานสามวัน

เขาขับรถไปแถวซอยคนรวย

คงทำบุญบ้าน มีคนออกมาเรียกเท็กซี่

เขารับหลวงพี่ไปส่งวัด

ก่อนถึงประตูเข้าวัด

แล้วแวบหนึ่งในใจก็เกิดขึ้น

“หลวงพี่ ผมขอเงินหลวงพี่ในย่ามทั้งหมด

เอามาให้ผมเถอะ”

ข้างหลวงพี่ส่งย่ามให้ เขาเอาเงินในซองหมด

แล้วส่งย่ามกลับให้หลวงพี่

*****

ส.แก่น

๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๘

***