ศาลเจ้าขิดเชี่ยวเนียวม่า

ศาลเจ้าชิดเชี่ยวเนียวม่า

        ศาลเจ้าชิดเชี่ยวเนียวม่า หรือ ศาลเจ้าชิดแชเนียวม่า  ตั้งอยู่ ณ บ้านชิดเชี่ยว หรือ ชิดเฉี่ยว หมู่ที่ ๕ ตำบลวิชิต อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต  ติดถนนวิชิตสงครามฝั่งตะวันตก ใกล้แมคโคร  ศาลเจ้าชิดเชียวเป็นศาลเจ้าที่เก่าแก่แห่งหนึ่งของภูเก็ต  ซึ่งมีอายุ ในปี พ.ศ. ๒๕๕๐  ครบ ๒๐๐ ปีพอดี  นั่นก็คือ ศาลเจ้าได้เริ่มก่อสร้างมาตั้งแต่ ประมาณ พ.ศ. ๒๓๕๐  เนื้อที่ดินในปัจจุบันประมาณ  ๒๐๐  ตารางวา

 จากตำนานศาลเจ้า กล่าวว่า  ณ บริเวณศาลเจ้าในปัจจุบันเดิมเป็นท้องทุ่งหญ้า มีชาวบ้านเอาควายไปผูกให้กินหญ้า  ชาวบ้านคนหนึ่งเห็นหลักไม้ปักอยู่จึงเอาเชือกล่ามควายไปผูกกับหลักไม้นั้น  ก็บังเกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นทันใด  ชาวบ้านคนนั้นตกใจจึงบอกเพื่อนบ้านชิดเชี่ยวให้ไปดู  ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเห็นว่าควรที่จะถามเทพเจ้าที่เข้าทรง ว่าจะเป็นที่ดีหรือร้ายประการใด  เมื่อคนทรงเทพเจ้าบอกว่า  บริเวณที่ดินตรงนั้นเป็นที่สถิตของสิ่งศักดิ์สิทธิ์  คือ  เป็นที่ของเทพธิดาเจ็ดองค์จากดวงดาวเจ็ดดวง  เรียกว่า  “ชิดแชเนียวม่า”   เมื่อชาวจีนที่อาศัยอยู่บริเวณนั้น  ทราบว่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นของพระชิดแชเนียวม่า  จึงร่วมมือกันโดยมี  นาย”อ๋องอากิ้ว” เป็นหัวหน้า  สร้างศาลเจ้าชิดแชเนียวม่าขึ้นประมาณ พ.ศ.  ๒๓๕๐  โดยอาจจะสร้างหลังคามุงจากกั้นจากแล้วพัฒนาเป็นมุงสังกะสี   เมื่อนายเหมืองคือ นายตันฉ้วนกิ๋ว  เจ้าของเหมืองดีบุกและที่ดินใกล้บริเวณนั้นได้บวงสรวงขอพรให้ทำเหมืองดีบุก ได้สะดวกและร่ำรวย  จะก่อสร้างศาลเจ้าให้ดีกว่าเดิม  แล้วท่านก็ได้ทำตามที่ขอพร  โดยก่อเป็นตึก  จนมาถึง พ.ศ. ๒๕๕๐  ทางคณะกรรมการศาลเจ้าจึงได้ก่อสร้างขึ้นใหม่  ที่บริเวณเดิม  ตระกูลเอกวานิชได้มีจิตศรัทธาซื้อที่ดินเพิ่มเติมให้ศาลเจ้าอีกส่วนหนึ่ง

        การขอพรจากเทพธิดาทั้งเจ็ดองค์ มักทำกันในวันที่ ๗ ค่ำ เดือน ๗ โดยเฉพาะผู้ที่ต้องการมีคู่ครอง ด้วยวันดังกล่าว เป็นวันแห่งความรักของจีน หรือ วันวาเล็นไทน์จีน ตามตำนาน เทพธิดาองค์ที่เจ็ดสุดท้องคือจื่๊อหนิ่ว 织女 ผู้เป็นสาวทอเมฆ ได้พบรักกับหนุ่มเลี้ยงวัวควายชื่อ เหนียวหลาง 牛郎 ที่โลกมนุษย์ จนได้บุตรสองคน ฝ่ายมารดาทราบเข้าจึงรับกลับไปอยู่สวรรค์ตามเดิม ทำให้ทั้งสองต้องแยกจากกัน แต่อนุญาตให้พบกันได้ปีละครั้ง คือ วันที่ ๗ ค่ำ เดือน ๗ เรียกว่า ชิดเฉี่ยว 七夕 หรือเทศกาลชิดเฉี่ยว 七夕节

         :    สมบูรณ์ แก่นตะเคียน   ๑๐  มิถุนายน  ๒๕๕๐

       :  rev. 03122014